RIBUT YANG PERNAH MEMBADAI AMERIKA SYARIKAT
Kemelesetan Besar (the Great Depression) merupakan
masalah kemerosotan ekonomi yang paling teruk dalam sejarah Barat. Di Amerika
Syarikat, Kemelesetan Besar ini bernula selepas kejatuhan pasaran saham pada
Oktober 1929 yang mencetuskan pank di Wall Street dan pada masa yang sama
menghapuskan berjuta-juta pelabur.
Dalam beberapa tahun kemudian, perbelanjaan pengguna
dan pelaburan telah menurun, menyebabkan penurunan drastik dalam pengeluaran
industri dan kenaikan kadar pengangguran. Pada tahun 1933, apabila Kemelesetan
Besar mencapai titik terawalnya, lebih kurang 15 juta rakyat Amerika sedang
mengganggur dan lebih daripada separuh bank-bank telah runtuh.
Ekonomi Amerika menemui titik kemelesetan pada musim
panas 1929 dimana perbelanjaan pengguna telah berkurangan dan barangan-barangan
yang tidak dijual mula bertambah. Pada masa yang sama, harga-harga saham mula
meningkat. Di penghujung Oktober, gelembung (bubble) pasaran saham akhirnya
meledak, dan daripada sini, pelabur-pelabur telah bermula melambakkan saham
secara beramai-ramai, sekaligus mencatatkan rekod 12.9juta saham yang
didagangkan pada hari tersebut.
Ini yang dinamakan sebagai “Black Thursday”. Lima
hari kemudiannya, “Black Tuesday” pula berlaku apabila 16juta saham telah
didagangkan selepas sebuah panik yang membadai Wall Street. Berjuta-juta saham
akhirnya terapung dengan tiada sebarang nilai, dan pelabur-pelabur yang membeli
saham menggunakan wang-wang yang dipinjam sekaligus tersungkur.
Dengan keyakinan pengguna yang menghilang, masalah
ini mula merebak ke kilang-kilang dan perniagaan yang lain untuk mengurangkan
pengeluaran dan pembinaan dan bermula untuk memecat pekerja-pekerja. Yang masih
lagi mendapat kerja sebenarnya bukannya bernasib baik pun kerana bayaran gaji
telah mengecut sekaligus memberi kesan kepada kuasa beli.
Rakyat yang membeli barangan menggunakan kredit
secara terus dibadai dengan hutang, dan bilangan rampasan-rampasan dan
penarikbalikan meningkat secara perlahan-lahan. Pematuhan kepada Piawai Emas
merupakan salah satu punca yang menyemarakkan kesan-kesan Kemelesetan Besar
untuk merebak daripada Amerika Syarikat ke negara-negara lain, terutamanya
Eropah.
Kata-kata Presiden Herbert Hoover bahawa krisis
Kemeseletan ini akan selesai dengan sendirinya hanya kekal sebagai jaminan
kosong sahaja. Keadaan mula menjadi lebih teruk dalam masa tiga tahun. Pada
tahun 1930, empat juta rakyat Amerika sedang mencari kerjadan dalam masa
setahun sahaja, kadar pengangguran mencatat kenaikan kepada enam juta.
Pada masa yang sama, kadar pengeluaran industri
telah kecundang. Pusat makanan dan rakyat yang kehilangan tempat tinggal
semakin menjadi-jadi di Amerika Syarikat. Para-para petani yang sudah lama
menanggung beban kemarau dan kejatuhan harga makanan terpaksa membiarkan hasil
tanaman mereka oleh kerana mereka tidak mampu untuk mengambilnya.
Para-para pelabur yang telah hilang keyakinan dengan
sistem bank mendesak deposit dalam bentuk tunai, sekaligus memaksa pihak bank
untuk melepaskan pinjaman yang lebih besar untuk menampung rizab tunai mereka
yang tidak mencukupi. Rakyat Amerika Syarikat telah berkali-kali bertindak
untuk mengeluarkan wang-wang daripada akaun bank, sehinggalah pada awal 1933,
dimana ribuan bank telah runtuh.
Dalam usaha untuk menyelesaikan masalah ini,
pentadbiran Hoover telah meluluskan pinjaman kerajaan kepada bank-bank yang
sedang runtuh dengan idea untuk bank-bank tersebut memberi pinjaman kepada perniagaan-perniagaan
yang akan mampu mengimbangi semula krisis pengangguran.
Tetapi Hoover mempunyai ideologi Republikan bahawa
kerajaan tidak sepatutnya mencampurtangan secara langsung kerana mereka tidak
mempunyai tanggungjawab untuk membentuk peluang pekerjaan dan melepaskan
bantuan ekonomi kepada rakyat.
Ideologi inilah yang menyebabkan satu tsunami
politik di Amerika Syarikat pada 1932. Untuk pengetahuan anda, Herbert Hoover
dibawah Parti Republikan telah memenangi Pilihanraya Presiden 1928 sebanyak 444
kerusi (Parti Demokrat hanya 87 kerusi) dan 40 negeri (Parti Demokrat 8 negeri
sahaja).
Tetapi dengan berlakunya Kemelesetan Besar ini,
pilihanraya seterusnya telah menyaksikan sebuah tsunami politik yang sangat
radikal apabila Herbert Hoover tewas dengan teruknya kepada calon Demokrat,
Franklin D. Roosevelt. Herbert Hoover hanya memenangi 59 kerusi dan 6 negeri
sahaja, manakala Franklin D. Roosevelt telah menguasai 472 kerusi dan 42
negeri, lebih besar daripada kemenangan Republikan yang asal.
Franklin D. Roosevelt memulakan harinya di White
House dengan 15 juta penganggur (lebih daripada 20% daripada populasi
keseluruhan). Ketika Hari Perasmiannya, semua negeri Amerika Syarikat telah
mengarahkan semua bank untuk tutup, dan Perbendaharaan Amerika Syarikat (US
Treasury) tidak mempunyai nilai tunai yang mencukupi untuk membayar
pekerja-pekerja kerajaan.
Franklin D. Roosevelt, yang merupakan presiden
kegemaran saya, memulakan kerjanya dengan sebuah propaganda untuk menyemarakkan
semula semangat rakyatnya, dengan kenyataan, “the only thing we have to fear is
fear itself”. Beliau bertindak secara segera untuk mengetengahkan
masalah-masalah ekonomi negara. Beliau mengumumkan “Hari Cuti” untuk bank-bank
tempatan selama empat hari supaya bank dapat ditutup dan Kongres dapat mencapai
sebuah legislasi pembaharuan untuk membuka bank-bank tersebut dengan kecergasan
yang lebih mantap.
Beliau juga bertindak untuk bercakap secara langsung
daripada radio untuk menaikkan semula keyakinan awam. 100 hari pertama
Roosevelt telah menyaksikan sebuah legislasi utama yang mensasarkan
pengstabilan pengeluaran industri dan pertanian, membentuk peluang pekerjaan
dan memulakan segala langkah kearah pemulihan ekonomi.
Beliau juga memperbaharui sistem kewangan Amerika
Syarikat dengan penciptaan Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC) untuk
melindungi akaun-akaun deposit dan Securities and Exchange Commission (SEC)
untuk memastikan segala penyalahgunaan-penyalahgunaan di pasaran saham yang
meledakkan Keruntuhan 1929 dapat diharamkan.
Walaupun segala dasar-dasar pembaharuan telah dibuat
oleh Presiden Franklin D. Roosevelt, yang telah membantu mengurangkan
kesan-kesan buruknya, ekonomi Amerika Syarikat masih lagi dalam bahaya
sehinggalah pada tahun 1939 apabila Perang Dunia Kedua telah menaikkan industri
tempatan.
Antara semua program dan institusi the New Deal
(program pemulihan Roosevelt) yang paling banyak membantu adalah Tennessee
Valley Authority (TVA), yang membina empangan-empangan dan projek-projek
hidroelektrik untuk mengawal kadar banjir dan membekalkan tenaga elektrik
kepada Lembah Tennessee. Dan kita tidak boleh lupa dengan Works Project
Administration (WPA) yang membekalkan program kerja tetap; dengan jayanya
memberi pekerjaan kepada 8.5 juta rakyat daripada 1935 sehingga 1943.
Dengan kepintaran Franklin D. Roosevelt ini, Amerika
Syarikat sudah mula kembali ke jalan pemulihan apabila ekonomi berkembang
selama tiga tahun, dan KDNK sebenar berkembang pada purata 9% setahun. Tetapi
pada tahun 1937, sebuah kemelesetan kembali membadai Amerika Syarikat oleh
kerana keputusan Federal Reserve untuk menaikkan keperluan wang di rizab.
Ekonomi kembali ke jalan pemulihan pada tahun 1938.
Sebenarnya, Kemelesetan Besar ini bukan sahaja
memberi impak dari segi ekonomi, tetapi sekaligus mengganggu
perhubungan-perhubungan antarabangsa sekali. Kemeseletan Besar inilah yang
telah mendorong kepada kebangkitan-kebangkitan gerakan politik berhaluan kanan
yang ekstrim (far-right) di zon-zon Eropah, terutamanya rejim Nazi yang dikuasi
oleh Adolf Hitler di Jerman.
Tindakan Adolf Hitler dalam konteks keganasan telah
meledakkan sebuah peperangan di kawasan Eropah pada tahun 1939, dan WPA telah
bertindak untuk mengukuhkan infrastruktur-infrastuktur ketenteraan walaupun
Amerika Syarikat telah kekal dengan kedudukan neutral.
Presiden Roosevelt mengambil keputusan untuk
membantu Britain dan Perancis (bersekutu sekali dengan Kesatuan
Republik-Republik Sosialis Soviet (USSR)) untuk menyekat kemaraan Jerman dan
Kuasa-Kuasa Paksi. Tindakan ini telah menaikkan pembuatan barangan pertahanan
dan ketenteraan, membentuk peluang pekerjaan di sektor swasta dengan banyaknya.
Serangan Jepun di Pearl Harbor pada December 1941
telah menyebabkan Amerika Syarikat untuk mengisytiharkan perang , dan pada masa
ini, kilang-kilang di Amerika Syarikat telah kembali beroperasi secara penuh.
Dengan kelebihan ini, kadar pengangguran telah menyusut dibawah daripada angka
asal pra-Kemelesetan.
Apabila Kemelesetan Besar membadai, Amerika Syarikat
merupakan satu-satunya negara industri yang tidak mempunyai sebarang insuran
pengangguran dan jaminan sosial. Pada tahun 1935, Kongres telah membentuk
Social Security Act; buat kali pertamanya memberi bekalan kepada rakyat-rakyat
yang menganggur, mempunyai kecacatan dan juga pencen kepada usia tua.
-- AFDS --
Post a Comment