PENDIDIKAN PERCUMA DI MALAYSIA
PENDIDIKAN PERCUMA DI MALAYSIA
Malaysia merupakan salah satu negara yang mengalami
masalah kenaikan hutang isi rumah. Statistik pada masa kini menunjukkan
peratusan hutang sudahpun meningkat ke paras yang agak membimbangkan [1].
Statistik menandakan bahawa 60 rakyat Malaysia diisytiharkan bankrap setiap
hari dengan kenaikan hutang isi rumah sebanyak 22.5% dari tahun 2008.
Keadaan dunia pun tidak berubah. Negara-negara
seperti Denmark, Iceland, Ireland, Belanda dan Norway telah mencatatkan
kenaikan yang jauh lebih teruk. Memandangkan perkara serius ini masih
berterusan,Dato Seri Anwar Ibrahim (DSAI) telah mencadangkan sebuah jalan
penyelesaian – pendidikan percuma.
Pendidikan percuma merupakan prinsip asas kepada
berbilang negara berpendapatan tinggi seperti Liga Arab dan Kesatuan Eropah.
Penyokong-penyokong pro-pendidikan percuma di Malaysia telah bergerak dengan
perbandingan dengan negara seperti: Cuba, Argentina dan Finland.
Namun, mereka tidak faham dengan istilah “pendidikan
percuma” yang sebenarnya merujuk kepada sistem pendidikan yang dibiayai melalui
percukaian, atau apa-apa jua bayaran yang bukan dalam bentuk yuran pengajian.
Jelasnya bahawa negara-negara Arab dan Venezuela di
Amerika Latin;mampu memberikan perkhidmatan ini oleh kerana kandungan rizab
minyak mereka. Mudah dikata, sebarang perbandingan dengan negara-negara ini
sememangnya tidak relevan. Kalau dihayati, perbandingan-perbandingan dengan
negara-negara bukan-Arab pula mempunyai sebuah kepincangan yang besar.
Kebanyakan perbandingan tersebut telah menyentuh
kepada pengeluaran kasar negara (KDNK), sedangkan perkara sebegini sepatutnya
dianalisiskan berdasarkan perbelanjaan negara iaitu bajet.
Kalau kita ambil Cuba sebagai contoh, kita juga
perlu fahami intipati-intipati dan tulang belakang ekonomi yang menyumbang
kepada kebolehan mereka untuk membekalkan pendidikan percuma. Sejak penubuhan
republik satu-parti ini, ekonomi Cuba telah dibawa dengan arus
Marxisme-Leninisme; tetapi ada juga usaha-usaha untuk membentukkan “free
market” kapitalisme dalam zarah ekonomi mereka.
Memang benar bahawa kerajaan Cuba membekalkan
pendidikan percuma kepada rakyat. Fidel Castro telah melancarkan sebuah
komitmen untuk membekalkan pendidikan asas kepada setiap warga Cuba. Pendidikan
juga membabitkan aktiviti berkebun, tips-tips kesihatan dan kebersihan, dan
sudah tentunya, Marxisme-Leninisme. Budaya pendidikan yang disemai telah menggerakkan
para-para pelajar untuk saling membantu antara satu sama lain.
Perkara-perkara ini juga diiringi dengan pembekalan
makanan dan pakaian secara percuma, pengehadan jumlah pelajar, keberkesanan
dalam hubungan guru-pelajar-ibu bapa dan juga program-program “after-school
care”, termasuk “mobile teachers”.
Jelas sekali sistem berteknologi tinggi ini
merupakan contoh kepada seluruh dunia. Tetapi republik ini merupakan proksi
kepada Kesatuan Republik-Republik Sosialis Soviet (KRSS), dan salah satu punca
kenapa ekonomi KRSS berlegar dalam kelembapan ketika zaman Leonid Brezhnev
sehinggalah Mikhail Gorbachev adalah kerana keamatan Perang Dingin dimana
kerajaan Soviet sentiasa menghulurkan dana kepada republik-republik proksinya.
Perkara ini jelas terbukti apabila bubarnya struktur
Soviet di Rusia, seluruh dunia menyaksikan keruntuhan komunisme dalam bentuk
“domino theory”. Di Malaysia, perkara ini turut dirasai oleh Parti Komunis
Malaya yang akhirnya telah menandatangani perjanjian damai dengan kerajaan yang
dipimpin oleh Tun Dr. Mahathir Mohamad.
Selepas pembubaran KRSS, Fidel Castro telah
mengenakan cukai yang tinggi untuk membiayai sistem-sistem seperti pendidikan
percuma. Pada hari ini, dibawah pentadbiran Raul Castro, kadar percukaian Cuba
telah diikat kepada 10%-50% (individu), 30% (korporat) dan 2.5%-20% (SST) [2].
Berikut adalah negara-negara yang membekalkan sistem
pendidikan percuma bersertakan peratusan-peratusan cukai mereka:
http://oi41.tinypic.com/2u4h5a9.jpg
Kesimpulan yang mudah adalah, percukaian 10 negara
ini jauh lebih tinggi berbanding percukaian Malaysia.
Model yang digunakan untuk membentuk keberkesanan
dalam pendidikan Cuba boleh dispekulasikan sebagai model pendidikan yang
dibentuk oleh KRSS sendiri. Pada hari ini, negara utama KRSS, iaitu Persekutuan
Rusia, telah memotong Canada dan Israel untuk mendapat tempat pertama sebagai
negara yang paling berpendidikan di seluruh dunia.
Daripada sini, kita boleh berfikir bahawa sistem
pendidikan percuma merupakan sebuah pendekatan yang sangat baik. Tetapi, hasil
pendidikan sebenarnya terletak kepada kualiti pendidikan yang diberikan dan
disiplin pelajar yang menerimanya.
Ketika dibawah perlembagaan monarki tsaris, Rusia
telah berjaya membentuk ramai teknokrat-teknokrat ternama yang telah menyumbang
titikpeluh mereka kepada perkembangan dunia. Nama-nama sepertiNikolai
Lobachevsky, Konstantin Tsiolkovsky, Dmitry Mendeleev, Alexander Popov, Sergei
Korolev dan Lev Landau masih lagi berkumandang dalam sejarah. Oleh itu,
struktur kejayaan Rusia bukannya terletak kepada pendidikan percuma, tetapi
mentaliti rakyat yang mahukan terbaik dalam hidup mereka.
Tetapi Rusia tidak dijadikan topik perbualan di
Malaysia. Perdebatan Khairy Jamaluddin dan Rafizi Ramli telah meletakkan
Finland sebagai contoh struktur pendidikan percuma yang sesuai kepada Malaysia.
Berdasarkan perkembangan semasa, Finland telah menemui jalan kebuntuan dengan
pengecutan 0.1% [3], mungkin kerana perbelanjaan defisit dengan hutang negara
menghampiri US$140bilion.
Dari sudut percukaian pula, kerajaan Jyrki Katainen
telah mengikatkan rakyat dengan perkadaran 6.5%-30% bagi pendapatan individu
dan 20% bagi korporat. Cukai yang paling menyakitkan adalah cukai VAT, yang
telah mencecah angka 24% - peratusan bagi cukai makanan, restoran, pengangkutan
dan perumahan telah dikurangkan, tetapi angkanya masih lagi berlegar pada
perkadaran yang tinggi. Cukai-cukai eksais turut dikenakan kepada alkohol,
tembakau, insuran dan bahan bakar.
Sistem percukaian turut memainkan peranan penting
dalam tulang belakang ekonomi Denmark, yang mempunyai kadar percukaian
tertinggi dunia sehinggakan barangan berlemak pun turut diaplikasikan dengan
cukai.
Adakah ini model ekonomi yang sesuai digunakan atas
kapasiti rakyat Malaysia?
Satu lagi perkara yang sukar difahami: perbandingan
Malaysia dengan Argentina. Memang boleh dipersetujui bahawa kedua-dua negara
ini mempunyai titik pertemuan dalam status “emerging market”. Tetapi, 12 tahun
selepas kegagalan untuk melangsaikan hutang US$106bilion, ekonomi Argentina
masih lagi berada dalam pertumbuhan yang perlahan.
Dari sudut sosioekonomi, rakyat Argentina sentiasa
sesak dengan harga-harga pengguna yang tinggi dan kuasa beli yang rendah. Kadar
inflasi dan jurang pendapatan turut membantu dalam masalah ekonomi rumahtangga
di Argentina, selain daripada kadar percukaian yang tinggi [4]. Seperti yang
ditunjukkan dalam rajah, cukai bagi pendapatan individu ditetapkan pada 9%-35%
dan korporat sebanyak 35%, bersertakan cukai tambahan yang dipiawaikan sebanyak
21%.
Pendidikan percuma di Argentina juga sedikit berbeza
berbanding piawaian asal istilah “pendidikan percuma”. Walaupun wujud tawaran
sistem ini, namun kita boleh mendapati bahawa universiti-unversiti di sana
sedang mengenakan caj-caj tersembunyi, seperti kos pengangkutan, bahan-bahan
dan berbagai-bagai lagi kos tersembunyi.
Sistem ini juga telah membantutkan arus kesamarataan
dalam penyampaian pendidikan kepada rakyat. Pemberian biasiswa telah
mengabaikan golongan yang berpendidikan rendah untuk menyambung pengajian di
peringkat tinggi. 1 daripada 9 pelajar yang menjejaki universiti di Argentina
merupakan golongan miskin, manakala selebihnya merupakan hasil penguasaan yang
kaya terhadap yang miskin.
Begitu juga dengan Sri Lanka yang meminggirkan 90%
rakyat mereka yang tidak dibenarkan untuk menjejaki universiti untuk menekankan
sepenuh fokus kepada mereka yang benar-benar layak.
Apabila disebutkan dengan cukai, rakyat Malaysia
begitu marah dengan keputusan kerajaan untuk memulakan program cukai barangan
dan perkhidmatan (GST). Dan pihak yang mencadangkan pendidikan percuma ini
telah mengeluarkan kenyataan mereka akan berkempen menentang program ini [5].
Ini merupakan perkara yang sangat serius.
Adakah Anwar Ibrahim telah/sedang mencadangkan
pembentukan pendidikan percuma menggunakan keuntungan kerajaan? Jelas sekali
cadangan sebegini akan menaikkan lagi hutang negara melalui defisit-defisit
yang berterusan. Seperti yang dikatakan tadi, kejayaan akademik sebenarnya
tidak terletak kepada pendidikan percuma, tetapi mentaliti dan disiplin pelajar
yang dahagakan kejayaan.
Struktur kewangan negara akan runtuh apabila pelajar
mula lihat pendidikan percuma ini sebagai “loophole” untuk mengelak bayaran
hutang. Jika pendidikan percuma dilaksanakan melalui percukaian, perkara ini
akan menaikkan kadar-kadar percukaian dalam ekonomi Malaysia.
Sistem pendidikan percuma berdasarkan perbelanjaan
kerajaan pula boleh dikaitkan sebagai pelaburan yang sangat berisiko. Apakah
waras akal seorang perdana menteri untuk meletakkan amanah berbilion ringgit di
atas bahu budak-budak berusia 20+ tahun yang tidak boleh dipercayai dengan
senjata “potato gun” pun?
Sistem pendidikan percuma kini berteraskan dua
pilihan. Yang pertama, pendidikan percuma yang berdasarkan percukaian kepada
semua rakyat. Yang kedua, sistem pendidikan Malaysia yang sediakala: anda akan
dimasukkan ke mana-mana IPT, sama ada IPTA yang diberikan potongan subsidi,
atau IPTS yang memerlukan anda melakukan pinjaman daripada tabung PTPTN:
Andai anda berjaya dengan keputusan cemerlang,
sebagai contoh dekan, maka wang PTPTN itu akan bertukar menjadi biasiswa dan
anda akan dapat menikmatinya secara percuma.
Pilihan di tangan anda…
SUMBER:
[1] http://www.thestar.com.my/Business/Business-News/2013/11/06/Comfortable-household-debt-level-It-wont-affect-banks-creditworthiness-measures-sufficient-to-preven.aspx
[2]
http://www.vatlive.com/vat-rates/international-vat-and-gst-rates/
[3]
http://yle.fi/uutiset/finnish_economy_in_third_quarter_doldrums/6970780
[4]
http://www2.deloitte.com/content/dam/Deloitte/global/Documents/Tax/dttl-tax-argentinaguide-2013.pdf
[5]
http://www.channelnewsasia.com/news/asiapacific/malaysia-s-opposition-to/927828.html
(AFDS dan HE)
Post a Comment