ANALISIS PENGGUNAAN KALIMAH ALLAH I
Adakah kalimah Allah merupakan hak milik mutlak
orang Islam sahaja? Soalan yang mudah ini mampu mendorong orang Islam untuk
menjawab dengan sebuah pemerhatian terhasil daripada bilah parang atau laras
senapang. Alasan orang Islam, sebarang pertikaian atau penghinaan terhadap Islam
akan menggugat sensitiviti umat Islam, yang sebenarnya dicipta oleh orang Islam
sendiri.
Agama yang mengandungi inspirasi daripada Allah
tidak akan mempunyai sifat sensitif. Kalau Nabi Muhammad SAW dihina, kenapa
ramai memilih jalan untuk mengamuk? Bukankah lebih baik kalau orang Islam
menentang fitnah dengan fakta? Tetapi apabila saya bertanya, saya pula yang
ditanya semula, kalau ayah saya dihina, adakah saya akan marah?
Soalan ini saya akan jawab dengan satu lagi soalan,
adakah kemarahan akan menyelesaikan masalah atau menimbulkan lagi? Orang bukan
Islam dengan mudahnya akan mematahkan orang Islam dengan kenyataan seperti,
“kalau apa yang dikatakan adalah fitnah, kenapa nak marah? Kebenaran memang
pahit kan?”
Bagaimana anda mahu menjawab soalan tersebut?
Memang tidak patut wujud sebarang sensitiviti,
kerana itu hanya akan merumitkan keadaan dan mencalarkan imej Islam. Seruan
tidak bertanggungjawab Ibrahim Ali supaya bakar kitab Injil bahasa Melayu [1]
[2] mampu mendorong kepada rusuhan daripada orang Islam sendiri kerana sudah
tentu Kristian Katolik mampu membalas dengan pembakaran al-Qur’an
beramai-ramai.
Dunia ini bukannya hak milik orang Islam, tetapi hak
milik Allah. Setinggi mana kita memartabatkan agama sendiri, tidak semestinya
itu yang apa yang dituntut oleh Allah. Adakah pengeboman London yang
menyusahkan orang ramai yang tidak bersalah merupakan satu jihad? Atau, adakah
gerakan menyatukan ummah merupakan satu jihad?
Serangan ke atas doktrin atau agama bukannya satu
jihad. Mempertahankan doktrin (al-Qur’an) dan agama (Islam) itulah sebuah
jihad. Dan mempertahankan Islam tidak semestinya berlaku dengan serangan ke
atas agama lain, atau pertumpahan darah.
Walau bagaimanapun, apakah niat Kristian Katolik di
sebalik perjuangan “Allah Untuk Semua”? Kenapa yang mereka mahu menggunakannya?
KONFLIK NAMA DAN BAHASA
Pelbagai artikel telah mengetengahkan hak Kristian
untuk menggunakan kalimah Allah. Ada juga [3] yang mengatakan bahawa kalimah
Allah tidak pernah menjadi hak milik mutlak Islam. Tetapi, semua fakta mereka
telah dirungkaikan secara neutral dan lengkap. Masalahnya sekarang, pembela-pembela
Islam di luar mahkamah terdiri daripada golongan yang berfikir menggunakan
bilah parang secara majoriti.
Kebanyakan penulis “Allah untuk semua” mewartakan
bahawa kalimah Allah telah digunakan sebelum kedatangan Islam lagi, dan mereka
juga menyentuh tentang kupasan sejarah sehingga abad kelima. Ini yang
menimbulkan sedikit keraguan, kerana nama agama Kristian timbul daripada
etimologi “Masiah” (Ibrani) dan “Christos (Yunani) – pengikut al-Masih, Nabi
Isa as. Adakah Nabi Isa as masih lagi bersama dunia pada abad kelima?
Bukankah baginda as telah diangkat ke langit,
menurut Islam, atau disalibkan, menurut Katolik, beratus tahun sebelum abad
kelima?
Kalendar Gregory yang kini digunakan secara
universal memulakan istilah ‘Anno Domini’ sebagai tanda kelahiran Nabi Isa as.
Sepatutnya, sumber-sumber “Allah untuk semua” semestinya menyelami sejarah
sehingga pada peringkat pemberian Sepuluh Perintah (Ten Commandments) kepada
Nabi Musa as, bukannya sehingga 400+AD.
Apa yang mudah difahami daripada golongan “Allah
Untuk Semua” adalah paradoks mereka ketika penafsiran ‘God’ dan ‘Lord’. Sebelum
saya menyentuh tentang paradoks ini, anda perlu betul-betul faham ayat saya, “I
have a friend. His name is John.”
Seluruh konteks ayat-ayat ini terletak dalam penguasaan
mutlak bahasa Inggeris. Oleh itu, kalau anda ingin menukarkannya kepada bahasa
Melayu, anda perlulah fahami istilah-istilah yang telah digunakan. Anda perlu
kenalpasti kegunaan kata nama khas (proper noun). Kalau tidak, terjemahannya
sudah tentu akan menjadi:
“Saya mempunyai seorang kawan. Namanya Tandas.”
Kalau dari sudut nama am (common noun) pula, contoh
yang sama boleh diaplikasikan daripada kenyataan, “I feel so gay today!”
Penterjemahan tanpa memahami dasar dan konteks asal ayat akan membentuk
penafsiran berbunyi sebegini, “saya rasa terlalu homoseksual hari ini”,
sedangkan “gay” yang dimaksudkan adalah “gembira”.
Secara keseluruhan, apa yang saya cuba sampaikan
adalah, kalau anda ingin menafsirkan sesuatu, seluruh kata nama khas yang
digunakan dalam bahasa asal mesti dikekalkan. Kalau nama ‘John’ akan dikekalkan
selepas penterjemahan, kenapa nama Tuhan akan digantikan dengan nama yang lain
pula?
Mungkin ada yang akan mengatakan bahawa bahasa Arab
tiada kata nama khas?
Saya ingin menjelaskan sedikit apa yang dikatakan
oleh Zulkifli Noordin. Saya tidak tahu sama ada beliau cuba katakan bahawa
bahasa Arab tiada kata nama khas, tetapi apa yang saya cuba sampaikan adalah,
adakah “Al-Mamlakah al-Arabiyyah as-Sa’udiyyah” akan dikenali sebagai common
noun atau proper noun? Sudah tentu, ia jatuh sebagai kata nama khas untuk “Arab
Saudi”.
Sama juga dengan, “Medinat Yisrael” (Ibrani) dan
“Daulat Israel” (Arab); kedua-dua ini sudah tentunya proper noun juga untuk
“Negara Israel”/”State of Israel”.
Sama ada penggunaan kata nama khas wujud atau tidak
dalam bahasa Arab dan Ibrani tiada kaitan dengan apa yang saya cuba sampaikan.
Kerana penterjemahan Bibel kepada Melayu tidak datang daripada bahasa-bahasa
ini, tetapi bahasa Inggeris. Yang menimbulkan persoalan: adakah Sepuluh
Perintah, Taurat dan Injil diturunkan dalam bahasa Inggeris?
Katolik patut merujuk bahasa asal untuk
menyelesaikan dilema mereka. Memandangkan ‘God’ dan ‘Lord’ dalam bahasa asal
digunakan sebagai kata nama khas, sudah tentunya penterjemahan dan penafsiran
perlu mengikut caranya. Kalau tidak, saya rasa lebih baik semua ibu dan ayah di
dunia ini tidak lagi menamakan anak mereka ‘John’.
Struktur yang sama juga perlu digunakan untuk bahasa
Inggeris. Tetapi, bahasa Inggeris pun merupakan bahasa susulan Bibel.
Penterjemahan kepada bahasa Inggeris berlaku pada abad ke-14 oleh John Wycliffe
[4], yang menafsirkannya daripada bahasa Latin. Saya tidak mahu sentuh tentang
‘Tandas’ Wycliffe, tetapi saya ingin mengetengahkan bahawa bahasa Latin pun
bukan bahasa asal.
Oleh itu, proses penafsiran ke bahasa Melayu
sepatutnya menggunakan rujukan Tiga Bahasa Asal. Bukannya bahsa Inggeris atau
Latin.
Artikel (rujuk sumber) yang mempertikaikan hak
mutlak Islam menekankan tentang paradoks ‘God’ dan ‘Lord’ yang terdapat dalam
bahagian Isaiah, tetapi yang menariknya, penulis tidak pula menyebut sedikit
pun tentang penggunaan bahasa yang juga terdapat dalam bahagian yang sama [5],
iaitu ‘bahasa Kanaan’. Paradoks ‘God’ dan ‘Lord’ memang wujud dalam beberapa
versi yang menggunakan kedua-duanya dalam sepotong ayat [6].
Tetapi, paradoks ini hanya wujud dalam penterjemahan
daripada bahasa Inggeris sahaja. Versi Yahudi Ortodoks yang menggunakan
penyampaian dan istilah yang berlainan berjaya menerangkan ayat yang sama tanpa
sebarang masalah pun. Bibel versi Holman dan Darby pula menggantikan perkataan
paradoks ini dengan ‘Yahweh’ dan ‘Jehovah’, bukannya ‘Allah’. Jadi, adakah
‘God’ dan ‘Lord’ merupakan satu dilema atau kedegilan semata-mata?
Pada hari ini, penterjemahan kepada bahasa Inggeris
yang sedia ada datang daripada bahasa Latin, bukannya bahasa Ibrani, Aramaic
dan Yunani Koine. Ini yang mencetuskan masalah, kerana pelbagai versi telah
dibuat, dan yang menimbulkan kemusykilan tentang paradoks ini adalah apabila
versi Holman berjaya melaksanakannya tanpa sebarang masalah dengan kenyataan,
“Akulah Yahweh, Tuhanmu”, sekaligus mengetengahkan bahawa paradoks ini terhasil
akibat pemahaman manusia, bukan kerana pengertian ayat.
SEPULUH PERINTAH
Sepuluh Perintah, atau Sepuluh Hukum, merupakan
perundangan yang sangat popular oleh kerana ciri-cirinya yang merupakan rangka
untuk Perjanjian Lama (Old Testament), Perjanjian Baru (New Testament) dan
Perjanjian Akhir (Final Testament).
1) Akulah Tuhan [7] [8] [9]
2) Tiada Tuhan Melainkan Aku [10] [11]
3) Menyembah Berhala Adalah Haram [12] [13] [14]
4) Penyalahgunaan Nama Aku Adalah Haram [15] [16]
5) Peliharalah Kesucian Hari Sabat* [17] [18] [19]
6) Muliakanlah Kedua Ibu Bapa [20] [21] [22]
7) Membunuh Adalah Haram [23] [24] [25]
8. Berzina Adalah Haram [26] [27] [28]
9) Mencuri Adalah Haram [29] [30] [31]
10) Bersaksi Palsu Adalah Haram [32] [33] [34]
11) Mengidam Kepunyaan** Jiran Adalah Haram [35]
[36][37]
*Hari Sabat adalah penghulu kepada semua hari,
seperti Jumaat (Islam).
**Kepunyaan termasuk isteri, rumah dan sebagainya.
Tafsiran Yahudi, Kristian Ortodoks, Katolik,
Lutheran dan Protestan menerima beberapa rukun yang ada sebagai satu rukun
sahaja. Jadi, saya pecahkan sahaja kepada 11 untuk memudahkan proses rujukan.
Yang berkaitan dengan isu ini adalah Perintah
Keempat (penyalahgunaan nama Tuhan), dimana hukumnya adalah haram. Penggunaan
“Allah” dalam doktrin Kristian adalah satu penyalahgunaan kerana Islam
sebenarnya dipandang sebagai agama ciptaan, bukannya agama inspirasi Tuhan.
Jadi apakah hukum Katolik untuk menggunakan Nama
Tuhan agama yang dikatakan sebagai rekaan manusia? Bukankah ini patut dikira
sebagai penyalahgunaan? Ya.
JUDAISME DAN KRISTIAN
Kalau anda meminta saya terangkan tentang Judaisme
secara keseluruhannya, termasuk liku-liku sejarahnya, saya terpaksa mengundur
diri, kerana penjelasan untuk Tanakh dan Talmud pun perlukan kandungan yang
besar untuk dijelaskan.
Bercakap tentang Talmud, ramai yang berpegang bahawa
Talmud adalah undang-undang sekular Yahudi, dan sesiapa yang mengamalkannya
akan jatuh kafir, tidak lagi dikenali sebagai “Ahli Kitab”. Saya tidak tahu
sumber manakah yang berkata sedemikian, atau itu sekadar pendapat sendiri,
tetapi pendapat ini adalah salah.
Talmud terbahagi kepada dua: Bavli (Babylon) dan
Yerushalayim (Jerusalem), dan merupakan batu asas kepada hidup orang Yahudi
yang berdasarkan kitab Taurat juga. Erti kata lain, Talmud adalah “Kod
Undang-Undang” kepada kaum Yahudi – Ortodoks, Reform, Konservatif dan
sebagainya.
Ketika Nabi Musa as sedang berurusan di Gunung
Sinai, baginda telah diutuskan dengan Taurat yang juga disertakan dengan
penjelasan lisan. Sumber-sumber daripada Taurat Bertulis semua dijelaskan
secara terperinci di Taurat Lisan. Analogi yang sama juga wujud dalam Islam –
al-Qur’an bertindak sebagai pengisytiharaan hukum-hukum tertentu, manakala
Hadis memainkan peranan untuk menerangkan hukum-hukum tersebut secara
terperinci – cara-cara untuk bersolat, dan sebagainya.
Kandungan Taurat Lisan telah diturunkan kepada Nabi
Musa as, kemudian daripada Nabi Musa as kepada Joshua sehinggalah diamanahkan
kepada ahli-ahli Dewan Agung, yang diketuai oleh Uzair ketika itu. Setelah
siapnya Kuil Kedua, pelajar-pelajar Taurat mula menghafal Taurat Lisan daripada
kod-kod tertentu yang dikenali sebagai Mishnah.
Keruntuhan Kuil Kedua akibat serangan tentera Rom
telah menggugat Taurat Lisan. Para-para Yahudi telah memulakan proses
suntingan, yang diketuai oleh Rabbi Yehudah, untuk membentuk Mishnah untuk
mengelakkan sebarang kerosakan. Uniknya, penulisan suntingan ini bergerak
melalui proses persetujuan dan pengesahan daripada ahli-ahli agama dalam
majlis, dan pendapat-pendapat yang ditolak atau diragui pun dimasukkan untuk
bacaan lanjut.
Konklusinya, pengajian Taurat Lisan merangkumi
kepada penghafalan asas-asasnya. Seperti yang dikatakan, ini dikenali sebagai
Mishnah. Kemudian, analisis-analisis daripada pihak Rabinik termasuk dengan
penulisan beberapa ulasan tentang Mishnah akan digabungkan sebagai Gemara Dan
gabungan Mishnah dan Gemara inilah merupakan Talmud.
Kenyataan bahawa Talmud adalah rekaan manusia adalah
salah, kerana isi kandungannya timbul daripada rangka Mishnah (Taurat Lisan),
dan Gemara hanya mengandungi ulasan-ulasan pembelajaran dan pemahaman Mishnah.
Kalau Talmud merupakan gabungan Mishnah dan Gemara,
Tanakh, atau Bibel Ibrani (Hebrew Bible) merupakan gabungan Tiga Kitab: Taurat,
Nevi’im dan Ketuvim. Dan gaya hidup Yahudi dilukiskan berdasarkan Tanakh dan
Talmud. Dalam pandangan Kristian, Judaisme pun merupakan agama Tuhan, tetapi
mempunyai kekosongan besar yang diisi oleh Nabi Isa as – pada pandangan mereka,
merupakan Anak Tuhan.
Di sinilah timbul masalah antara Islam dan Katolik,
kerana konsep Trinity yang meletakkan Tiga Elemen sebagai Satu Tuhan: Tuhan Bapa,
Tuhan Anak dan Roh Suci, telah dipandang sebagai pendekatan syirik (mempertikai
konsep Satu Tuhan).
TUHAN
Kalau ikut Judaisme, nama Tuhan mempunyai pucuk yang
muncul daripada nama empat-huruf (YHWH) yang dikenali sebagai ‘Tetragrammaton’.
Kali pertama kalimah empat-huruf ini muncul adalah ketika Tuhan menjelaskan
tentang ciptaan syurga dan dunia [38].
“Yahweh” memang popular kalau ikut susur galur
Tanakh yang berkaitan dengan Kristian. Tetapi, nama ini dipandang sebagai nama
yang terlalu suci sehinggakan tiada siapa, menurut Judaisme, yang berhak
menyebutnya kecuali Ketua Rabbi tertinggi sahaja. Yahudi biasanya akan
menggantikan “Yahweh” dengan “Adonai” ketika pembacaan untuk mempertahankan
kesucian nama tersebut. Jadi, mungkin penggunaan “Yahweh” dalam Bibel Melayu
akan menimbulkan masalah, tetapi alasan ini masih lagi tidak kukuh.
Memandangkan paradoks ini berkisar antara Islam dan
Kristian, fokus dan keutamaan mesti diberi kepada asal-usul Nabi Isa as.
Rujukan-rujukan dan lukisan-lukisan semasa kini meletakkan Nabi Isa as sebagai
lelaki kulit putih, bermata biru dan berbangsa Eropah, sedangkan baginda as
merupakan jejaka yang berbangsa Yahudi Timur Tengah.
Walaupun berdekatan, bahasa ibunda Nabi Isa as
bukannya bahasa Arab, tetapi bahasa Aramaic [39]. Kalimah ‘Elah’ merupakan
sumber utama kepada ‘Tuhan’ dalam bahasa Aramaic [40] [41]. Jadi, kenapa ada
segelintir yang pelik ingin gunakan kalimah ‘Allah’, hanya kerana pada abad
kelima, telah wujud kalimah Allah dalam Bibel? Yang mana satu perlu dipilih –
sejarah Nabi Isa as atau sejarah penafsiran Bibel?
Kalau jawapannya adalah sejarah penafsiran Bibel,
ertinya Nabi Isa as telah dibelakangkan. Tetapi, kalau jawapannya adalah
sejarah Nabi Isa as, jelas sekali baginda bukannya anak kelahiran Arab. Baginda
as mempunyai lidah Aramaic.
HAK SIAPAKAH?
Masalah ini tidak akan menjadi keruh kalau diuruskan
dengan baik. Apa yang sudah pasti, golongan yang mahukan kalimah Allah
sebenarnya bukannya Katolik tulen, tetapi sekadar Katolik yang berjiwakan
liberalisme ataupun, patung-patung liberal yang berjubahkan Katolik. Yang
mengeruhkan keadaan, orang Islam mempertahankan kalimah Allah menggunakan
rujukan yang berbaur sensitiviti yang akan merumitkan keadaan.
Sumber-sumber daripada pihak Katolik telah
merungkaikan segala-galanya berdasarkan pendapat bahawa Islam tidak memiliki
hak mutlak kepada Kalimah Allah. Penekanan umum telah dibuat mengenai paradoks
‘God’ dan ‘Lord’, yang sebenarnya timbul akibat kedangkalan manusia ketika
penafsiran daripada satu bahasa ke satu lagi bahasa.
Untuk menafsirkan sesuatu dokumen atau doktrin,
penekanan harus dibuat mengenai kata-kata nama yang ada, sama ada nama am atau
nama khas. Dan secara jelasnya, kata nama khas semestinya dikekalkan,
sepertimana yang dipelajari di sekolah dahulu.
Dari sudut sejarah Kristian, penggunaan Kalimah
Allah adalah satu perkara yang lari daripada asas. Perintah Keempat telahpun
mengisytiharkan bahawa sebarang penyalahgunaan nama Tuhan adalah satu dosa yang
besar. Secara jelas dan nyata, Islam dipandang sebagai musuh agama dan juga
doktrin yang sesat. Dan hanya Islam sahaja yang menggunakan kalimah Allah
secara realiti. Ini bermakna, Kristian akur akan kewujudan Tuhan yang mereka
sendiri mengatakan bahawa ianya bukan Tuhan.
Jadi, Kristian perlulah kembali kepada akar agamanya
– Nabi Isa as/Jesus Christ. Siapakah baginda? Apakah asal usul baginda? Apakah
bahasa yang terbenam dalam lidah suci baginda? Kalau perkara-perkara akar umbi
agama Kristian diambil kira, sudah tentunya segala paradoks dan dilema tidak
akan wujud, kerana penterjemah Katolik perlu merujuk kepada Bibel dalam bahasa
asalnya untuk melakukan sebarang penafsiran.
Jadi, kepada siapakah nama Allah patut diberi hak
penggunaan? Adakah Islam sahaja? Nama Allah sebenarnya disulamkan dengan sifat
SatuNya, termasuk juga dengan sejarah agama dan akar umbinya.
Kesimpulannya, agama manakah yang memberi penekanan
tauhid dan juga mempunyai penyentuhan tentang sejarah dan akar umbi kalau bukan
Islam?
Sebarang jawapan kepada soalan tersebut mesti
berdasarkan tentang asal usul agama dan bahasa yang terbenam dalam lidah suci
nabi yang berdakwah.
Maka terbuktilah bahawa Islam sahaja yang berhak
menggunakan kalimah Allah.
RUJUKAN:
1.
http://www.freemalaysiatoday.com/category/nation/2013/01/19/burn-allah-bibles-perkasa-chief-tells-muslims/
2. http://www.thestar.com.my/News/Nation/2013/01/25/Perkasa-chief-being-probed-over-Bibleburning-remark.aspx
3.
http://www.themalaymailonline.com/what-you-think/article/when-why-and-how-christians-use-the-word-allah-cfm
**artikel yang mempertikaikan**
4. http://www.greatsite.com/timeline-english-bible-history/
5. Isaiah 19:18 NIV
6. Isaiah 41:13 NIV
7. Qur’an 112:1
8. Exodus 20:2 NIV
9. Matthew 4:10 NIV
10. Qur’an 6:106
11. Exodus 20:3 NIV/Deuteronomy 5:7 NIV
12. Qur’an 6:103
13. Exodus 20:4-6 NIV
14. 1 Corinthians 10:14 NIV
15. Qur’an 6:108
16. Exodus 20:7 NIV
17. Qur’an 62:9
18. Exodus 20:8-11 NIV
19. Matthew 12:1-14 NIV
20. Qur’an 31:14
21. Exodus 20:12 NIV
22. Ephesians 6:1-2 NIV
23. Qur’an 17:33
24. Exodus 20:13
25. Matthew 26:52-53 NIV
26. Qur’an 17:32
27. Proverbs 6:32-33 NIV
28. 1 Corinthians 6:9-11 NIV
29. Qur’an 5:38-39
30. Leviticus 19:11
31. Matthew 6:19-24 NIV
32. Qur’an 2:42
33. Exodus 20:16
34. Matthew 15:18-19 NIV
35. Qur’an 24:30
36. Exodus 20:17 NIV
37. James 4:2-4
38. Genesis 2:4
39.
http://www.patheos.com/blogs/markdroberts/series/what-language-did-jesus-speak-why-does-it-matter/
40. Daniel 2:23 NIV
41. Ezra 7:19 NIV
-- AFDS --
Post a Comment